امروز عصر، صداي پاي من شده بود صداي تو در توي خش خش برگ ها.
فكر كردم اينجا، نزديك سهراب، در يك هواي خنك پائيزي، حجم عظيمي از برگ هاي زرد و نارنجي و قرمز وچود دارند تا سمفوني بي همتايي را زير آوار صداهاي ناهمگون اين دنياي خيره سر شكل بخشند ....
اينجا، نزديك شاعر آب و آئينه، نه شب بود و نه قليان و نه خياباني دراز ، تنها وجه اشتراكش سكوت بود و پائيز و آواز ....