شما که مي‌دانيد
هر وقت که بالاي باغ پُرگريه، چراغي روشن شد
علامتِ نابهنگام رازي از آوازِ امشب است:
يعني که امشب نيز يکي از ميانِ ما خواهد رفت!
آب همه‌ي درياها را ما گريسته‌ايم، دُرُست!
اما گوشه‌ي خيسِ روسريِ ري‌را چه مي‌کند؟