نجوا
که خود ناچیز است و گویای همه چیز... چیزی که امروز می خواهی به من بباورانی، ژرف تر از بیانش درک آن است. آنچه احساسم را بر می انگیزد هنگاهی است که تو تمام وزنت را در ترازوی کلمات می گذاری و تفکرت را بر آن تکیه می دهی. کسی که فکر می کند حقیقت خواستن چیزی در کتاب بزرگتر از زندگی با حساب و سنگین و سبک همراه می شود، مرتکب خطایی بزرگ شده که چیزی جز زوال حرکت را در پی ندارد. کمتر پیش می آید کلمه ها بتوانند کاری کنند، آنها فقط زمینه را پیش می آورند و اغلب موارد این مای فاعلی است که مانع عملی شدن افکار می شود. ما عادت داریم در آغاز برخورد با هر انسان تازه ای مبلغی اعتبار خرج آن کنیم، ولی اگر این اعتبار از بین برود، می فهمیم که این مبلغ بیهوده خرج شده است. چیزی که مرا درگیر می کند این است که احساس می کنم به هیچ وجه قادر به پاسخ دادن از جنس تو به تو نیستم و در عین حال بیشتر از هر کسی حرف دارم. و این اندکی درد به همراه دارد.... زیرا توضیح چیزی به کسی که قبلا برای درکش تلاشی نکرده مشکل است.
| Design By : Pichak |
خبرنگاری به رنگ "آبی" هستم. برای بیان ناگفته هایم، قلم، تنها وسیله ارتباطی من است، ولی هنگامی که آن را در دست می گیرم، افکار و کلامم همچون دو آدمی که می خواهند با هم از دری عبور کنند، گاهی با یکدیگر برخورد می کنند و در آستانه درب می مانند، اما هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند مرا از بیان کلامم بازدارد.با حرف زدن، کلامم این امکان را می یابد تا حد کافی به ملایمت و یا به جنون برسد.
